Dood voelt ineens dichterbij dan ooit. Hoe om te gaan met de angst om te sterven, voor het einde van ons bestaan? Is dood wel de andere kant van leven?
Hoe leeft angst bij jou? Hoe ontdek je wat de verlamming doorbreekt? Als dat lastig is om alleen ‘op te lossen’ ben je welkom voor een persoonlijke hart ont-moeting of coaching sessie. Ik kijk uit naar onze ontmoeting, neem direct contact op.
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Het voel dichterbij dan ooit, dood! Het ontneemt mijn adem, het stopt mijn denken, verlamd door angst. Want als ik sterf, dan is er niets meer, dan houdt het op, is het het einde van het leven.
Maar is dat wel waar? Is wat ik ben werkelijk alleen degene die deze woorden vertelt? Degene met deze neus, deze ogen, met deze naam en deze geboortedatum? Of is wat ik ben veel meer dan dat? Is wat ik ben het totale leven? Elke vlaag wind die voorbij komt, elke vogel die fluit, elke traan die gehuild wordt, elke tak die breekt, elk virus dat woedt.
Angst om te sterven
Wat als ik het totale leven ben, en niet alleen maar een ikje dat losstaat van dat leven? Als ik dat weer durft te beseffen, ook al kan ik het nooit begrijpen. Mijn hoofd snapt er niets van, maar mijn hart weet
precies waar het over gaat. En dan is dood hooguit de andere kant van geboorte, maar nooit andere kant van leven.
Want leven was er voor dat ik deze vorm had en bestaat lang nadat ik deze vorm niet mee heb. Dan is deze vorm slechts een van de vele uitdrukkingen van het leven die er zijn. een wolk die voorbij komt en die regent, en die een andere vorm krijgt. Een golf in de oceaan die breekt en weer de totale oceaan is. Dan hoef ik me niet meer zo’n zorgen te maken over wat een wel of niet met mij gebeurd. Dan is er ruimte genoeg in mij voor zelfs elke angst die me compleet verlamd.
Want wat ik ben is oneindig en daarin pas alles. Elk niet weten, elk weten, elke ontdekking, elk vergeten, elke geboorte en elke sterfte.