Bewustzijn

Een wonderlijk iets, bewustzijn.

Wat maakt dat zijn niet genoeg is, dat het pas waarde heeft als het bewust is? Regent de wolk niet puur genoeg, tenzij het bewustregen is? Is de berg pas echt majestueus als het een bewustberg is?

In mijn hang naar bewust, naar begrijpen, lijkt zijn zo gewoontjes. Maar hoe gewoon is het dat ik ben, dat ik deze woorden schrijf, dat ik in slaap kan vallen en de volgende ochtend weer wakker wordt? Hoe gewoon is het briesje dat de warme lucht koelt, hoe gewoon zijn mijn ogen die de wereld in kijken?

Ik vier dit moment, ik vergeet het te vieren. Ik verveel dit moment, en energiek het volgende, soms bewust, soms compleet onbewust. Ik ben dat waarin alles beweegt, vergeet, weet, verdriet, lacht. Ik ben, zoals wij zijn, steeds weer, zo wonderlijk.