De discussie over de aarde en het milieu verbaast me. Blijkbaar willen we pas voor de aarde zorgen als er een wetenschappelijke of andere urgente reden is om dat te doen.
Om eerlijk te zijn ben ik niet zo geïnteresseerd in welk onderzoek over het milieu dan ook en al helemaal niet of het waar is of niet. Voor- en tegenstanders gooien met over en weer met argumenten waarom de aarde wel dan niet zou opwarmen en het milieu verandert. Een felle discussie over CO2 en stikstof, die volgens mij het belangrijkste compleet mist.
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Hart
Ik deel mijn hart met de aarde, zoals zij mij elk moment weer onvoorwaardelijk liefheeft. In die zin zal mijn liefde altijd in het niet vallen bij haar overgave. Ik buig voor haar. Al duizenden jaren wordt de aarde vereerd door wat wij primitieve culturen noemen. Maar is dat wel zo primitief?
Is het primitief om respect te hebben voor de aarde die ons voedt, ons letterlijk draagt, ons enige thuis is? Om de dag in verstilling en verwondering te beginnen, voordat we naar ons volgende doel rennen.
Praktisch
Het klinkt waarschijnlijk wollig en lijkt niet zo praktisch. Maar hoeveel mooier is een straat waar bomen naast staan, nog los van de veel aangenamere temperatuur in de zomer. Hoe heerlijk is een wei waar het gras wild groeit, de bijtjes zoemen en de vlinders rondfladderen.
Dat zijn geen grote klimaatklappers, geen definitieve oplossing. Maar het raakt wel de kern, namelijk onze verloren verbinding met de aarde. We beschouwen haar als los van ons, als een recht dat voor ons moet zorgen in plaats van andersom.
En de natuur hoeft niet ver weg of complex te zijn, zoals mijn kapper laat zien. De beklinkerde straat voor zijn deur heeft hij omgetoverd tot een mini-paradijsje. Daar kan geen wetenschappelijk klimaatonderzoek tegenop. Dan is de aarde, en daarmee het milieu, praktisch en dichtbij, in plaats van een discussie die ver van ons weg staat.
In mijn boek ‘Donker, de ongeziene helft van heel zijn‘ schrijf ik uitgebreid over onze verbinding met niet alleen de natuur ons heen, maar de verbinding met de aarde in onszelf.