Fluistert

Daar waar ik twijfel, waar we het samen niet meer weten,
fluistert achter de schreeuw van pijn een zachte stem.
De schreeuw probeert mij af te leiden,
mee te nemen naar een land vol beweging,
vol kennis, een prachtig verhaal.

De belofte van een perfecte wereld,
gevuld met goed, voorbij elk kwaad.
Politici die wijs zijn, en religieuze leiders zonder haat.
De verleiding de appel te plukken, in het land van dag en nacht,
waar jij en ik twee zijn, een perfecte toekomst die wacht.

En even daarvoor klonk bijna ongehoord die fluisterende stem,
zonder oplossing, zonder enig weten, omdat alles vertrouwd.
Zowel dag als nacht, zowel de geliefde als degene die niets met je deelt,
de uitnodiging te zijn, plaats te nemen op je troon,
herkennen dat je oneindigheid bent, die even twijfel speelt.

Daar ben ik, zoals ik altijd was,
luister naar jouw rijkdom, jouw ogen die mij zien.
Jij en ik is alleen nog maar een idee,
zonder morgen of gisteren,
samen als één.