Grijze stoelen
Even was er een moment,
dat God onvindbaar leek,
tussen religieus pracht en praal
hier in Rome.
Totdat ik neerplofte,
en een minuscuul slokje nam,
van veel te sterke expresso,
het glas rode wijn,
scheve stenen in een muur,
duizenden grijze stoelen op het Sint Pietersplein,
een boom die scheef zijn weg vind,
en water dat van een balkon drupt.
Elke plek is heilig,
zelfs daar waar de mens het heilig verklaart.
Dus even was er een moment,
en toen nog een moment,
en nog een moment.