Het is maar wat ik geloof

Of ik nu denk dat ik in de hemel of hel leef, beiden zijn waar en niet waar. In welke mate er iets mis is met mij, of de wereld om mij heen, is afhankelijk van mijn geloof.

Een leven lang kan ik me zorgen maken over onbetaalde rekeningen, over mensen die mij misschien verlaten als ik helemaal leef, over regeringsleiders (of is het regeringslijders?) die ik nooit heb ontmoet.

En al die tijd is er leven. Het leven dat wil spelen, ontdekken, net zoals jij en ik dat deden toen we nog niet wisten, toen we nog ‘onvolwassen’ waren. Wat is dat dan ‘volwassen worden’?

Is volwassen worden dat ik me zorgen maak over gisteren en morgen? De groei van de economie belangrijker is dan de rijkdom van dit moment? Het lijkt zelfs of regels (die vandaag anders zijn dan gisteren) meer waarde hebben dan elkaar werkelijk te ontmoeten, hier, nu, precies waar we zijn.

Terwijl ik daar over peins zingt een vogel, ratelt een koffieapparaat, zingt Otis Redding in de achtergrond hoe hij in het dok van de baai zit. Het is maar wat ik geloof.