Je hebt je thuis nooit verlaten
We are looking for miracles,
but that in itself is the miracle,
that we are looking,
this deep knowing,
that miracles are possible.
Soms voelt het of we uitgestoten zijn, niet meer welkom in ons echte thuis. De uitnodiging is niet dat thuis weer te vinden, maar te ontdekken dat je het nooit hebt verlaten.
Hoe echt het ook lijkt, mijn leven is verzonnen. Dat wat ik ‘ik’ noem, heb ik bedacht, samen met alle mensen in mijn leven. We hebben een pracht ik verzonnen, die twijfelt, niet weet, wil groeien, die onderweg is.
En al die tijd ben ik thuis, zijn we thuis, jij en ik. Verbaasd open ik mijn ogen en kijk voor het eerst echt. Niet vanuit een herinnering aan de pijn van gisteren of twijfels over morgen, maar zie ik werkelijk. Ik zie voorbij mijn oordeel over goed en kwaad, over hoe het hoort en niet hoort.
Het grootste deel van mijn leven had ik een lange lijst in mijn hand. Een lijst van voorwaarden waaraan het leven, en vooral ikzelf moest voldoen. Alleen als het paste binnen die lijst mocht ik voelen. Alleen als ik echt was, was het toegestaan. Alleen als ik liefdevol was, mocht ik zijn, alleen als ik….
Stop, stop heel even. Luister, naar de prachtige stilte onder elke gedachte. Besef dat jij bent. Wie jij bent is een droom, een prachtig verzinsel. Wat jij bent is oneindig, voorbij woorden, voorbij weten. Jij bent het universum zelf, de bron van het leven.
En ja, soms voelt het dat we niet thuis zijn. Het universum, het leven is zo groot, dat zelfs daar ruimte voor is. Je bent zo oneindig dat er ruimte is voor alles wat je voelt, wat je hebt meegemaakt, voor elke twijfel, je oneindige liefde. Jij bent alles, alles, dat aan het ontdekken is dat je nooit je huis hebt verlaten.