Ontspan met deze korte meditatie, leven in het nu. Wat je bent is oneindig, het totale leven zelf. Wat als je zou durven om (even) elk doel, elke missie te laten? Het leven is hier, in dit moment.
Meditatie, Leven in het nu (zonder missie, zonder doel)
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Wat als ik zou durven, om elk doel, elk idee van een missie te laten?
Niet omdat ik geen doel zou hebben, of geen missie heb, maar omdat ik mijn aandacht dat wat nu is. Ik laat mijn zorgen voor morgen. Mijn leven is hier, in dit moment.
Iets vraagt mijn aandacht en dus krijgt het mijn aandacht. Iets wil stil zijn en dus is het stil. Of misschien denkt wel iets en dus laat ik het denken.
Maar wat als ik durf te vertrouwen, dat het niet aan mijn kleine ik, mijn willen, mijn persoon, dat het niet aan mij is, om de koers van mijn leven te bepalen. Wat als ik vertrouw dat het totale leven dat doet?
Wat als ik vertrouw op de talenten die ik heb? Wat als ik vertrouw, dat ik in elk moment als vanzelf weet of het ja is of nee? En dat het soms mis lijkt te gaan, maar in werkelijkheid gaat er nooit wat mis, alleen loopt het soms anders dan ik zou willen.
Soms wil ik wijs zijn of stil of verlicht en gedraag ik me als gewoon, als niet wetend. Wat als ik durf te vertrouwen, dat daar niets mis mee is? Dat dat blijkbaar het plan was van dat moment.
Hoe meer ik dat durf te vertrouwen, hoe meer ik als vanzelf merk, dat ik verstil. En in die stilte is er een weten. Ik vertrouw dat er iets is dat groter is dan mij, groter is dan dat wat ik tot nu toe ‘mij’ noemde. Maar ik sta nooit los van dat, want ik sta nooit los van het leven.
De totale kosmos stroomt door mij, stroomt met mij, is wat ik ben. Ik en jij, ik en de ander, ik en de wereld om me heen, ik en de natuur, is een illusie. Want het is niet ik en, het is niet de natuur en, maar het is één, het is allemaal leven. Allemaal expressie van het leven, allemaal een uiting van het diepe verlangen het leven te proeven.
Elk mens dat ik ontmoet, elke boom die ik ze groeien, elk water dat stroomt en zelfs alles in mij. Mijn twijfels, mijn weten, mijn verlangens, zelfs mijn afkeer, zelfs mijn donker. En dus hoef ik niets weg te stoppen, ik hoef niets te bedenken, ik hoef niets op te lossen.
En als ik mijn missie, mijn doel, durf te laten, dan is dit moment, hier, nu waar ik ben, niet langer een doorgang naar een beter morgen. Dan is mijn pijn van nu geen les om morgen pijnloos te leven. Dan is er alleen de dans die nu is.
Durf ik te blijven bij dat wat ongemakkelijk voelt, bij dat wat extatisch voelt, bij dat wat pijn doet, bij dat wat huilt, bij dat wat vanuit het diepste van mijn zijn lacht? Durf ik dat?
Steeds weer blijf ik. Ik zoek de rijkdom van het leven niet in iets daar, aan de andere kant, volgende week, volgend jaar of als ik eenmaal. Ik spring niet van prikkel, naar prikkel, naar prikkel, zodat ik maar niet hoef te voelen.
Ik blijf hier waar ik ben. Ik besef dat alles wat ik nodig heb hier is, in dit moment. Het is alleen mijn idee dat er iets ontbreekt, dat ik tekort zou schieten, dat ik niet genoeg ben.
Maar je bent genoeg, je bent adembenemend genoeg. Je mag er zijn, je mag er helemaal zijn, met alles wat je bent. Zelfs, inclusief je twijfels, inclusief de gevoelens die er soms zijn, dat je er misschien niet mag zijn. Zelfs dat is welkom. Je hoeft niets te onderdrukken, niets te verstoppen, want wat je bent, is adembenemend mooi.
Dus wat als ik mijn doel durf te laten? Zonder missie ontmoet ik dit moment zoals het is. Kaal, puur, rauw, extatisch!
Wat er nu ook is, ik ontmoet het en ik blijf. Omdat ik weet dat wat ik ben oneindig is, dat er ruimte in is voor alles wat er nu is. Dus blijf ik, hier, zonder weten, zonder doel, zonder missie, ben ik, helemaal.
Luister deze meditatie, leven in het nu, zonder doel, zonder missie, liefst op een rustige plek, liggend of zittend, waar je niet gestoord wordt.