Tijdens een coaching sessie kwam het onderwerp persoonlijke ontwikkeling aan bod. Er is veel over geschreven en gezegd, met een enorm scala aan tools om aan de slag te gaan. Meditatie, yoga, wandelen in de natuur en vele andere vormen.
En er is iets wat voorbij, of beter gezegd voor mijn ‘ik’ is. Voordat ik mijzelf als persoon zie, persoonlijk ontwikkel, voordat ik denk, voorkeuren heb, voordat mijn hart een slag slaat. Voor dat alles is iets, stil, onbeweeglijk, iets weet.
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
De vraag is op welke manier ik mezelf ervaar of durf te ervaren. Als een incompleet persoon, die moet groeien, ontwikkelen, stiller worden voordat ik compleet ben, of als een uitdrukking van het leven zelf, ongeboren, oneindig, voorbij tijd. Als ik mezelf als het totale leven ervaar, dan is er niets mis, hoeft niets gerepareerd, omdat alles deel is van dat leven. Van kabbelend beekje tot waterval, van harmonieuze relatie tot schreeuwende woordenwisseling.
Binnen mijn tijdloze zelf, is elke vorm van mezelf ontdekken, ontwikkelen, geen noodzaak meer. Het wordt een spel, een prachtig deel van het ontdekken van het leven, zonder dat het moet of nodig is. Er is niets mis met wat ik ben, niets ontbreekt of is verkeerd. Tegelijk mag ik alles spelen. Dan mediteer ik, zonder te weten wie mediteert. Dan groei ik, wetend dat ik als het totale leven onmogelijk kan groeien. Het verschil tussen mijn persoontje en dat wat altijd al was. Dan is persoonlijke ontwikkeling een heerlijk spel dat zich afspeelt in de oneindigheid die ‘ik’ ben.
Lees meer over coaching sessies en persoonlijke ontwikkeling