Schaamte over seks. In alle commotie van de afgelopen week rondom seks klinkt voor mij luidkeels onze schaamte. De stoere, al dan niet verzonnen, verhalen zijn een prachtig masker om de onderliggende kwetsbaarheid niet te hoeven voelen. De schaamte over onze magische, dierlijke, spirituele en vunzige verlangens.
En de schaamte over de pijn en angst rondom seks. Soms zitten de diepe trauma’s nog in ons lijf opgeslagen, ze werden nooit werkelijk geademd. Misschien omdat het niet mocht of kon, misschien omdat we het (nog) niet durfden.
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Wat als seks, zowel onze diepe verlangens naar verbinding, als de prachtige dierlijke oerverlangens, niets zijn om ons voor te schamen? Wat als we elkaar in die kwetsbaarheid ontmoeten, of dat nu tijdens een mannen- of vrouwencirkel is, een tantra bijeenkomst, of zelfs in een voetbalkantine en de Tweede Kamer (oké, ik geef toe dat ik niet altijd helemaal realistisch ben).
Onze cultuur is doorspekt met schaamte. Soms letterlijk, door delen van onze anatomie zo te noemen (schaamlippen, schaamstreek), soms minder direct, maar minstens zo pijnlijk. Het is prima dat jonge kinderen geweld zien in series en films, zo lang er maar geen naaktheid te zien is. In films voor volwassen zien we het ene bloederige tafereel na het andere, maar als er al seks te zien is, is het op een onrealistische manier waar elke vorm van kwetsbaarheid weggepoetst is. Vermoedelijk zou deze post op sociale media zelfs gecensureerd als ik er een (kunstzinnig) naakt plaatje bij voeg, dus zal ik een mooi lief plaatje zoeken over bloemetjes en bijtjes.
Laten we stoppen ons te schamen voor wat we voelen en verlangen. Hoe magisch is het dat we verlangen? Verlangen naar een man, een vrouw, verlangen onszelf aan te raken, verlangen naar platte seks of een magische verbinding die onze eenheid met de totale kosmos weer laat voelen. Laten we ons niet langer schamen voor wie we zijn, wat we zijn. We zijn zo prachtig menselijk, met alles wat ons mens laat zijn. Hoe zouden we ons daarvoor kunnen schamen?
Herken je gevoelens van schaamte, je (seksuele) verlangens die er niet helemaal, of niet helemaal vrij mogen zijn? Neem contact op voor een coaching sessie.
Lees ook eens 'Leven is dodelijk!' of mijn nieuwe boek 'Donker, de ongeziene helft van heel zijn'