Staan we aan de vooravond van een spirituele transformatie van de aarde, waar de trilling van de totale mensheid omhoog gaat? Herkennen we eindelijk onze diepe eenheid met onze Goddelijke inspiratie, met het leven zelf?
We verlangen naar een hogere energie, nieuwe inzichten, een nieuwe tijdperk. Hoe komt het dat we ons nu een rups voelen die een vlinder moet worden? Wat we zijn is adembenemend, een uitdrukking van het totale universum.
Je bent welkom, onvoorwaardelijk, voor een persoonlijke hart ont-moeting of coaching sessie. Neem contact op als je wilt weten of dat iets voor jou is of als je een bel afspraak wilt maken.
Is dit een tijd van een wereldwijde transformatie van de aarde, waarin we als totale mensheid ons trillingsniveau naar een hoger plan tillen en we eindelijk onze diepe eenheid herkennen met het leven zelf? Onze goddelijke inspiratie die in elk van ons hart brandt herkennen.
Waar komt toch dat idee vandaan dat we nu een rups zouden zijn die een vlinder moet worden. Dat wat we nu zijn jij en ik, niet goed genoeg is en pas als we transformeren naar weet ik wat, dan pas zijn we goed genoeg. Is dat niet de ultieme ontkenning van onze goddelijke eenheid? Van het avontuur dat wij zijn, het mysterie dat we zijn. Het wonder dat we zijn elk moment opnieuw. Hoe krijgen we het toch voor elkaar dat we zeggen alleen als ik altijd een harmonie leef, altijd in vrede, altijd mijn diepe licht voel. Dan pas ben ik goed genoeg, dan pas heb ik recht van spreken, dan pas ben ik compleet. Pas als mijn licht altijd schijnt, als ik verlicht ben, dan pas..
Want zelfs al zouden we de vleugels van een engel hebben, dan nog bedenken we redenen waarom we niet goed genoeg zijn. We zijn wonderlijke wezens die dat constant doen. Maar wat als we in plaats van te dromen, van een of andere wereldwijde transformatie, gaan leven dat we al lang dat goddelijke wezen zijn. Want is het niet zo dat alle pijn en verdriet die we gaan aanrichten in de wereld juist direct voortkomt uit ons gevoel van niet goed genoeg zijn. En daarom moet ik beter voor mij zorgen, ik moet meer toe eigenen om het gevoel te krijgen dat ik goed genoeg ben, dat ik veilig ben, dat ik gedragen wordt. En in mijn gevoel van niet goed genoeg zijn, vertel ik jou hoe jij beter moet worden, waardoor ik jou het gevoel geef dat je niet goed genoeg bent. En zo houden we elkaar klein. Zo vertellen elkaar letterlijk of indirect dat we niet goed genoeg zijn, dat we moeten groeien, dat we een rups zijn die een vlinder moet worden.
Maar wat als we een radicale nieuwe waarheid durven aannemen, een waarheid waarvan we nooit zullen weten of die waar is, maar die we wel kunnen leven, namelijk dat we magische wezens zijn, precies zoals we nu zijn, inclusief onze twijfels. Wat als onze tranen delen op facebook en op social media, als de mooiste parels. Wat als ze zowel onze diepste angsten delen, als dat wordt ons hart met mooiste licht vult. Wat zowel de dag als de nacht een prachtig deel van ons leven zijn, en we daarin elkaar bezingen. Niet langer omdat de ander beter moet worden, de ander hoeft te groeien of de ander completer moet worden, maar omdat ik juist zie hoe magisch compleet die andere al is, hoe magisch compleet jij nu bent. Hier, terwijl je kijkt, terwijl je straks loopt, straks eet, terwijl je op de plee zit. Elk moment opnieuw ben je adembenemend, ben ik adembenemend, is elk mens adembenemend.
Wat een transformatie, transformatie van een vlinder, naar de vlinder die we altijd al waren.
Transformatie van de aarde, van een rups naar een vlinder