Vertrouwen

Wat als ik zou durven vertrouwen?

Hoe absurd het soms ook lijkt,
hoe onmogelijk dan ook.
Niet een beetje,
maar werkelijk vertrouwen.

Als ik om me heen kijk,
dingen zie die mijn hoofd
nooit zal begrijpen.
Wat als ik dan toch zou vertrouwen?

Als het leven meer pijn doet
dan ik kan verdragen,
mijn lichaam, mijn hart, mijn ziel, creperen van pijn.
Wat als ik dan toch zou durven vertrouwen?

Durven vertrouwen dat niets een fout is,
al snapt mijn hoofd dat echt niet.

Durven vertrouwen dat zelfs de dood,
een onmisbaar deel is van het leven,
dat niets een ongeluk is,
zelfs al heb ik al mijn tranen gehuild.

Dat de bron van deze illusie,
van dit wonderlijke circus,
de bron van wie ik ben,
van al mijn twijfels en onwetendheid,
oneindig is,
zonder begin, zonder einde.

Wat als ik dat werkelijk zou durven vertrouwen?