Waarom?

Zelden heb ik een antwoord op de vraag ‘waarom?’. Hoe kan ik ooit beantwoorden waarom ik adem, twijfel, waarom ik blij ben.

Is het antwoord de gebeurtenis die er net aan vooraf ging? Ik adem in omdat ik uitademende, ik twijfel omdat ik niet de complete informatie heb, ik ben blij omdat ik een doos heerlijke chocolade heb gekregen. Hebben die antwoorden enige waarde?

Of is het enige antwoord steeds weer dat ik het niet weet. Het enige dat ik redelijk zeker weet, is dat ik niets echt weet, niets ooit echt kan begrijpen. Dus ben ik, adem ik, twijfel ik, lach ik. Ik hoor jou, omarm jou, ik zie jou.

Zonder waarom, zonder noodzaak voor welk antwoord dan ook, ben ik. Niets meer is nodig om dit moment compleet te maken. Ik ben tranen, ik ben de koffie die ik drink. Ik ben de fiets die vooruit trapt, net zoals de straat die de banden draagt. Ik ben het leven zelf.