Woorden

Woorden zijn een wonderlijk instrument. Ze spreken prachtige poëzie en zinnen vol hoop. Toch zijn de woorden uit ons hart in de minderheid.

Ik kan beschrijven hoe slim ik ben, hoeveel oplossingen ik heb bedacht voor jouw problemen. Is dat hoe ik je echt hoor, hoe jij jouw werkelijke rijkdom ontdekt?

Of misschien spreek je over die lat, die elke keer hoger ligt dan de dag ervoor.

En dan de woorden van niet goed genoeg, die vertellen dat het beter kan. Het wonderlijke is dat we die vooral tegen onszelf fluisteren. Ik mag niet zwak of ziek zijn, of zonder liefde veroordelen we onszelf omdat we niet liefdevol genoeg zijn. De preek waar ik mezelf mee overtuig van mijn falen. Wij die elke dag ons heilige geloof in ‘niet goed genoeg’ aan onszelf prediken.

Woorden zijn wonderlijk, bijna zo wonderlijk als de spreker.

Welke woorden sprak jouw hart vandaag tegen jezelf?