Houden van mezelf, hoe doe ik dat? Mezelf echt ontmoeten?
Het is niet zo vreemd als die vraag bij je opkomt. Je hebt het immers nooit geleerd. De meeste mensen zijn vooral naar buiten gericht. Het is wat we leerden op school, thuis, bij vrienden.
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Het probleem is niet zozeer hoe je jezelf ontmoet, maar wat je verwacht van die ontmoeting.
Het idee dat het ontmoeten van je ‘ware zelf’ fijn voelt. Heel. Krachtig. Dat je dan precies weet wat je wilt, en je je verbonden voelt met het totale leven.
Dat is — bewust of onbewust — de verwachting die veel mensen hebben, al dan niet versterkt door de wonderverhalen die in boeken staan of die sommige leraren vertellen.
Maar wat je bent, is het totale leven. Je bent oneindig, letterlijk. De kosmos is niet buiten je, maar in je. Je bent letterlijk niet te vatten in een naam, een omschrijving, of welke poging dan ook om jezelf te definiëren.
Ontwaken is niet de aardse droom inruilen voor een hemelse fantasie, maar herkennen hoe magisch het mysterie is dat je bent — en altijd al was.
Wat je bent, is adembenemend mooi, maar ook oerlelijk. Je bent de diepste liefde, maar ook de meest intense haat. Het helderste licht, maar ook het diepste donker.
Houden van mezelf?
Dus als je jezelf echt wilt ontmoeten, wees dan bereid niet alleen je mooie kanten te ontmoeten, maar ook je lelijke. Als je echt van jezelf wilt houden, van alles wat je bent, durf dan niet alleen te houden van alles wat zacht en lief is in je, maar ook van dat wat boos en vol vuur is.
Beweeg niet weg van wat je bent. Als het pijn doet, beweeg dan naar die pijn toe. Als het eenzaam in je is, ontmoet die eenzaamheid dan. Omarm het zoals een liefdevolle moeder haar kind omarmt.
Je bent het waard. Waard om te ontdekken hoe oneindig je bent. Letterlijk.
Lees ook
Lees ook de volgende blogs over houden van mezelf:
Persoonlijke groei, spirituele groei
Stop met jezelf te fixen
Wat als je af en toe stilstaat?
Niet rennen, niet verbeteren, niet vluchten. Gewoon zitten. Met alles wat er is: rommel, stilte, verveeldheid, pijn. Even hoeft niets, hoeft er niets gefixt te worden. Je bént alleen maar, precies zoals je bent.
Houden van jezelf is niet hetzelfde als jezelf altijd mooi, sterk of interessant vinden. Het is juist die delen van jezelf ontmoeten die je tot nu toe wegstopte, die er niet mochten zijn. Blijven ademen in die ruimte. Niets wegduwen. Niets oplossen. ‘Gewoon’ blijven.
Als je moe bent, geef dan toe aan moe zijn. Als het huilt in je, laat je tranen stromen zonder ze te hoeven verklaren. Sta jezelf toe om niet te weten wat je wilt. Of misschien weet je het wel, maar durf je nog niet. Laat dan je niet-durven er gewoon zijn. Herken hoe zelfs dát deel bij je oneindige natuur hoort.
Houden van jezelf betekent dat je niet wacht tot je ‘af’ bent. Dat je niet pas lief voor jezelf hoeft te zijn als je iets bereikt hebt.
Soms kan dat verwarrend voelen. Alsof je op een drempel staat, tussen het oude en het nieuwe, zonder zeker te weten wat het volgende is. Maar juist daar, in dat niemandsland, leer je jezelf het beste kennen. Niet als project, maar als aanwezigheid.
En dat is echte liefde. Geen euforie, geen constante bevestiging, maar het steeds opnieuw toestaan van jezelf. Met alles wat er is. In de schurende, zoekende, kwetsbare stukken. In de stille momenten waarin niets gebeurt, maar waarin je toch bent. Volledig. Waarin niets hoeft te worden, want je bent al genoeg.
#houden van mezelf
‘Mijn hart heeft geen haast’, mijn eerste boek uit 2016, is nu ook te koop in een prachtige hardcover uitvoering bij De Boekerij in Zutphen of rechtstreeks hier via mijn website.