Morgen, straks, ooit. Dan ben je er eindelijk, voldoe je, mag je er helemaal zijn. Nog een beetje persoonlijke groei, iets spiritueler, net wat zekerder, een ietsie pietsie meer compassie, en een snufje zelfliefde—dan vind je rust. Als je huis perfect opgeruimd is, je spaarrekening gevuld, en je kinderen gesetteld zijn, dán heb je eindelijk tijd om echt te leven.
Maar als je niet oppast, ren je je hele leven achter een doel aan dat steeds verschuift. Ben je hier werkelijk om Olympisch kampioen hardlopen te worden (tenzij je Usain Bolt heet, natuurlijk)? Je kunt jezelf je leven lang blijven vertellen dat je moet groeien, spiritueler moet worden, maar wanneer ben je genoeg gegroeid? Wanneer ben je spiritueel genoeg?
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Je leven is kort, een druppel tijd in een zee van eeuwigheid. Tijd is het kostbaarste dat je hebt, en toch verspil je het aan het ‘praktische’. Het is alsof je een diamant van 100 karaat bezit, verstopt in een kluis, maar die je pas morgen gaat dragen—het morgen dat altijd net buiten bereik blijft.
Persoonlijke groei: het lef om te zijn wie je bent
Spirituele groei vraagt om moed. Niet om gebeden te murmelen of urenlang te mediteren, maar het lef te hebben om te stoppen met zoeken. Om te vertrouwen op wat je bent, in plaats van te rennen naar de droomversie van jezelf. Om je niet langer te laten verblinden door wat nog moet komen of wat is geweest. God is geen man met een baard in de hemel of een vage energie in een mystieke droom. God is wat je bent: de ruimte waarin alles mag bestaan, zonder dat het iets hoeft te worden, omdat het al alles is.
Echte spirituele en persoonlijke groei vraagt de moed om te blijven waar je bent, te voelen wat je voelt, alles te laten zijn zoals het is.
Dat klinkt misschien vreemd, maar de grootste spirituele en persoonlijke groei is het leven, en vooral jezelf, durven vertrouwen. Vertrouwen dat je goed genoeg bent. Spirituele of persoonlijke groei gaat niet over hoeveel je groeit of verandert, maar over jezelf ontmoeten. Je hoofd zal je altijd blijven vertellen dat je beter kan, krachtiger, spiritueler, maar het leven is geen wedstrijd. Je hoeft niet te wachten tot morgen of volgend jaar voordat je het recht hebt om van jezelf te houden.
Verandering is een natuurlijk proces, deel van het leven. Hoe minder moeite je doet en hoe meer je jezelf durft te vertrouwen, hoe meer dat natuurlijke proces kan stromen. Je denken, je weten wil elke verandering nu, zou het het liefste forceren, maar het leven als geheel heeft daar geen boodschap aan. Je bent al goed genoeg, ongeacht wat je allemaal kunt bedenken dat nog beter of anders zou moeten.
Wat je zoekt, is alleen hier te vinden, wie en waar je nu bent. Niemand kan meer jou zijn dan jij. Je bent je ware thuis, precies zoals je nu bent. Stop met proberen te worden, met jezelf dwingen in een vorm die nooit voor jou bedoeld was, zodat je morgen, straks, ooit, eindelijk zult arriveren. Je bent er al. Je bent.
In persoonlijke hart ont-moetingen (coaching) bied ik je geen kant-en-klare oplossingen of tips. In plaats daarvan luister ik naar je en begeleid ik je om de diepere uitnodiging te ontdekken die verborgen ligt in jouw worsteling, burn-out of depressie. Van persoonlijke en spirituele groei naar werkelijk van jezelf houden.
Wil je meer weten? Lees dan meer over mijn één-op-één (coaching) sessies, neem een kijkje in de agenda voor bijeenkomsten, of neem direct contact op.
Leestip: ‘Stop met jezelf te fixen‘
“Our beyond ideas of wrongdoing and rightdoing there is a field. I’ll meet you there”
– Rumi
Over persoonlijke groei
Persoonlijke groei ontstaat vaak vanuit het idee dat je nog niet “goed genoeg” bent. De manier waarop persoonlijke groei en spirituele groei vaak benaderd worden, is door een gevoel van tekort. Hoewel we over het algemeen niet meer in een kerkelijke maatschappij leven, blijft het oude christelijke idee dat je nog niet voldoende bent diep geworteld in ons collectieve bewustzijn. Pas als je harder werkt, beter je best doet, zou je op een dag misschien genoeg zijn.
Dit geloof in tekort doet je lijden, laat je steeds weer ontevreden zijn over jezelf. Want sommige mensen doen wel alsof, maar niemand is enkel licht. Persoonlijke groei betekent niet dat je alleen het ‘goede’ in jezelf moet koesteren. Mens zijn betekent dat je zowel licht als donker, geluk als verdriet, zekerheid als twijfel in je draagt. De eis aan jezelf dat je altijd ‘goed’ moet zijn, is niet alleen onredelijk, maar zelfs onmogelijk. Geluk, net zoals andere gevoelens en emoties, is geen permanente staat; het is een beweging die komt en gaat. En dat is precies wat jou mens maakt. Persoonlijke groei betekent niet dat je altijd gelukkig of succesvol moet zijn, maar dat alles wat je bent er mag zijn, inclusief je ongeluk!
Persoonlijke groei en discpline
Met discipline kun je tijdelijk gevoelens en verlangens onderdrukken, maar dat effect is altijd van korte duur. Wat je bent, is namelijk niet tijdelijk. Wat jij bent, is het onbeweeglijke in alles wat beweegt, iets in je altijd onveranderd blijft. Dit onveranderlijke is altijd, hoeveel je ook verandert, leert of groeit. Hoeveel er ook goed of fout gaat, iets is onbeweeglijk, alsof het niet aangeraakt wordt door tijd.
Echte persoonlijke groei betekent niet dat alles altijd fijn is of dat je altijd vol zelfvertrouwen bent. Het betekent dat je jezelf vertrouwt, zelfs op momenten dat onzekerheid en twijfel in alle hevigheid in je stromen. Jezelf echt vertrouwen betekent dat je zelfs vertrouwt dat er soms een compleet gebrek aan vertrouwen in je is! Dit is werkelijke persoonlijke groei: niet dat je altijd ‘moet’ groeien, maar dat groei een natuurlijk proces is dat zich ontvouwt zonder dat jij er constant moeite voor hoeft te doen. Je zult altijd blijven groeien, maar het is niet langer een moeten. De veranderingen die komen, komen, zonder dat jij er zoveel moeite voor hoeft te doen.
Kort gezegd: durf je jezelf toestemming te geven om echt te zijn? Om echt te leven? Persoonlijke groei is niet een einddoel dat je bereikt, maar een proces waarin je steeds dichter bij jezelf komt, in vrede met wie je nu bent.