De kracht van geduld
In geduld zit een enorme kracht verborgen. De paradox dat als je dromen niet langer uit -hoeven- te komen, je gejaag wegvalt, ze de ruimte krijgen om in alle vrijheid tot bloei te komen.
Belofte
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Ik ben voorzichtig te schrijven hoe magisch mijn leven is. Het lijkt al snel dat ik een formule voor eeuwig geluk beloof. Toch knijp ik regelmatig in mijn arm om te controleren of ik niet droom (of droom ik dat ik in mijn arm knijp?).
Waar ik ooit compleet gericht was op morgen, op het verwezenlijken van mijn dromen, leef ik nu zonder enig doel. Ik droom nog steeds, meer dan ooit, maar geen moment verwacht ik dat ze uitkomen. Het dromen is rijk in zichzelf. Tot mijn verbazing komen de meeste dromen wel uit trouwens, maar vaak in een andere en zelfs betere versie dan ik kon verzinnen. Wat als we op school zouden leren hoe magisch het is om even te wachten, de enorme kracht van geduld?
Tegenslagen
Dat wil niet zeggen dat er geen tegenslagen of lastige dingen voorbij komen. Alleen beschouw ik het niet als iets wat mis gaat of gerepareerd moet worden. Het is deel van de rijkdom, maakt het leven rauw en tastbaar. Ik ben niet langer gehecht aan de ene gemoedstoestand boven de andere. Vrolijk, gevolgd door somber, opgewonden danst met saai, geïnspireerd met geen flauw idee hebben over wat dan ook.
In dat alles is de grootste rijkdom het omarmen van mezelf, van onszelf. Met verbazing herinner ik, en zie om me heen, hoe we worstelen, onszelf afwijzen, niet goed genoeg vinden. We volgen trainingen en cursussen, hopend dat we eindelijk goed genoeg worden. Het grootste deel van mijn leven vulde ik zo.
Regelmatig ontmoet ik mensen die worstelen met keuzestress, een dilemma waarin ze blijven hangen. Ga ik links, of zal ik toch maar naar rechts gaan? Een dilemma is simpelweg een keuze die nog niet ontstaan is. Als de keuze nog niet duidelijk is, wacht dan even. Er komt, vaak snel genoeg, een moment waarop de richting vanzelfsprekend wordt. Achteraf blijkt er vaak helemaal geen dilemma te zijn; de keuze had gewoon wat tijd nodig om echt gevoeld te worden.
Je hoofd, je denken, kan in zekere zin niet kiezen—het is je lijf dat kiest. Als je lijf het ‘weet’, dan wordt de keuze natuurlijk en stroomt het mee met wat als vanzelf ontstond. De uitdaging is om heel even te wachten. Niet zozeer op de wereld om je heen, maar om een beetje geduld met jezelf te hebben.
Gebroken heel
En al die tijd ben ik magisch, ben jij magisch! Inclusief alles wat gebroken is aan je, alles wat lichter, krachtiger of wijzer kan worden. Het maakt jou jou, maakt mij mij. Wat als je dat viert tot in elke vezel—je uniek zijn, je heel zijn en zelfs je gebroken zijn, je complete mens-zijn? Dan hoef je niet zo hard meer te rennen en ontdekken je als vanzelf hoe magisch het is om even te wachten, de kracht van geduld. Niet als een discipline of zelfpijniging, maar vanuit het vertrouwen dat wat komt, komt, dat je willen dit moment niet completer maakt dan het al is.
Verlang je de kracht van geduld meer in je leven te omarmen, maar gaat je gevoel van willen of moeten regelmatig met je aan de haal? Je bent van harte welkom voor een coaching sessie.
Lees ook eens 'Waar verdween mijn vrijheid?' of mijn nieuwe boek 'Donker, de ongeziene helft van heel zijn'
Ruimte
Geduld is een schone zaak, zegt het spreekwoord. Ik weet niet hoe schoon het is, maar geduld is vooral jezelf de ruimte geven. De ruimte om niet direct te hoeven kiezen, om niet meteen je ja of nee klaar te hebben. Geduld is een manier om tegen jezelf te zeggen dat je het waard bent, waard om je eigen ruimte en tijd in te nemen.
Ik heb u slechts drie dingen te leren: Eenvoud, geduld, mededogen. Deze drie zijn uw grootste schatten.
Lao-Tse