Oneindige stilte
Alles waar ik over schrijf en spreek, zelfs alles wat ik in noten speel, gaat over iets wat onbenoembaar is, het onoplosbare raadsel dat leven heet. Want al leven we in een tijd van duizelingwekkende ontdekkingen, we zijn nog geen millimeter dichter bij ‘het antwoord’ dat ‘alles’ verklaart.
Meer en meer wijzen wetenschappers naar zaken die je eerder in heilige geschriften of eeuwenoude religies verwacht. Het is de prachtige drang in ons om het leven te begrijpen, te verklaren en liefst te controleren. Gelijktijdig verliezen we met dit magisch streven naar mooier, rijker en spiritueler ook iets.
De eerste regel uit de Tao Te Ching laat elke keer weer mijn hart zingen; ‘De Tao die benoemd kan worden, is niet de eeuwige Tao, elk woord dat wij gebruiken is tijdelijk’. Het wijst naar de onbenoembare, oneindige stilte waar het totale universum mee doorweven is. Wat wij zijn ontsprong uit een mysterie dat we nooit kunnen verklaren.
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Praktisch
Dit klinkt niet erg praktisch. Uiteindelijk moet ik mijn huis betalen, voor mijn kinderen zorgen en afspraken nakomen. Bij de supermarkt kan ik niet betalen met oneindige stilte! Het één sluit het ander echter niet uit, juist het tegenovergestelde. Als ik de stilte in me voel stromen, voel ik ook de vrijheid in elke handeling. Niet langer hoef ik de doener te zijn, maar handel naar dat wat gebeurt. Dat klinkt misschien vreemd, maar hoe stiller we worden, of beter gezegd, bewust van de stilte die we zijn, hoe minder we vanuit ons willen, ons ego hoeven te handelen. Dat is er ruimte om mijn natuurlijke talenten te laten stromen en anderen uit te nodigen hetzelfde te doen. Er ontstaat een prachtige balans, zonder dat ik ooit degene hoef te zijn die balanceert.
De uitnodiging van elke dag is om dat wat wil stromen te laten stromen, ook als het soms absurd, ongepast of onzinnig is. Laat je lied klinken, zelfs als het knettervals klinkt, laat je vuur branden, zelfs als het in eerste instantie op boosheid lijkt. Laat je liefde liefhebben, ook al breekt het af en toe je hart. Wat je bent kan onmogelijk breken, het enige dat breekt is de illusie van het ‘kleine’ ik. Wat ik ben, wat jij bent, is. Onbenoembaar, onvernietigbaar, oneindig stil.
Ik ben benieuwd op welke manier jij de diepe stilte die je bent ervaart, of misschien juist mist in je leven. Je bent welkom met alles wat je bent tijdens een coaching sessie, maar voel je altijd vrij om contact op te nemen, ook als het niet praktisch lijkt.
Kijk ook eens 'Transformatie van de aarde'.