‘Ik ben er nog niet, maar kom elke dag een stap dichter bij mezelf‘, las ik ergens. Een wonderlijke uitspraak, want hoe kan ik nou dichter bij mezelf komen?
Ik ben mezelf. Als je mijn naam roept, reageer ik (oké, meestal dan). De belastingdienst heeft er geen boodschap aan als ik ze laat weten dat die blauwe enveloppen verkeerd geadresseerd zijn, omdat ik nog niet helemaal mezelf ben.
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Wat we eigenlijk bedoelen is dat we dichter bij de gedroomde versie van onszelf komen. Misschien droom je wel een zelf dat altijd gelukkig is, of eentje die verlicht is, of een variant die meer voor zichzelf opkomt. Het lijkt wel of we in onze dromen over onszelf alles wegpoetsen wat ons zo mooi menselijk maakt, waar we werkelijk met elkaar verbonden zijn.
Ik hou van dromen, doe dat liefst vaak en veel. Daar ontstaan gedichten en muziek. Toch hoef ik mezelf niet te dromen of verzinnen, want ik was dat altijd al. Precies de mix van ware en onware zelf zoals bedoeld is. De juiste hoeveelheid twijfels, vrolijkheid, dommigheid en slimmigheid, aangevuld met een snufje peper en een korreltje zout.
Ik ben niet alleen mezelf, maar loop ook mijn pad, precies zoals dat voor mij bedoeld is. Als een andere weg de bedoeling was geweest, zou ik dat gelopen hebben. Soms kijk ik achterom en verbaas me over de slingerweg, pieken en dalen, hoe ik soms rende, soms bijna stilstond. Toch was dat precies de reis die voor mij bedoeld was, onderweg naar dit moment.
Durf ik mezelf te omarmen, ook als ‘de ik’ die ik nu ben niet zo heilig is als ik zou willen? Heb ik compassie met mezelf als mijn pad wat anders loopt dat bedacht?
Ik ben er, zoals ik er altijd was, net als jij. Het is werkelijk onmogelijk meer onszelf te zijn, meer mens te zijn, dan wie we nu in dit moment zijn.
Hoe eenvoudig ‘mezelf zijn’ soms ook klinkt, toch kan het complex of lastig voelen. Je bent welkom voor een persoonlijk gesprek of coaching sessie of kijk bij lezingen en workshops.