De stilte van mijn zijn

Hoe ontdek ik de stilte van mijn zijn? Soms lijkt het leven moeilijk of te veel. Ik ren van het ene naar het andere, de to-do lijst wordt niet korter, maar langer. Tijd voor gewoon zijn is een utopie, lijkt alles behalve dichtbij. Nog zo veel te groeien, leren, ontwikkelen.

Onder al die beweging, alles wat ik moet doen, moet worden, zit openlijk verstopt een magische stilte. De kern van mijn zijn is niet het resultaat van een onmogelijke tocht of enorme berg die beklommen moet worden. Mijn werkelijke rijkdom is zo eenvoudig, zo dichtbij, dat het voor ons complexe denken onmogelijk lijkt. Die levensrijkdom overkomt alleen anderen, niet mij. Wie ben ik om?

En al die tijd, voordat dit alles denkt en voelt, is er stilte. Elke beweging ontstaat vanuit die oneindige bron. Elke gedachte, elke handeling is als een bloem die bloeit vanuit jouw oneindige zijn. Het is niet ver weg, sterker nog, het is zo dichtbij, dichterbij dan dat wat je ‘ik’ noemt.

Je speelde het als kind, danst het als prachtige muziek je raakt, in de woorden van een meespelend boek of in dat ene toetje, dat het diner zo perfect afrondt. Je leeft het in vriendschap, of de tranen van iemand die je mist, in de zon die zich ’s avonds aan de nacht overgeeft.

In ‘Inclusief alles, leven zonder uitzondering‘ schrijf ik over deze rijkdom, het compleet omarmen van alles wat is in dit moment. Of we ontmoeten elkaar tijdens een lezing, workshop of persoonlijke ontmoeting.
Een leven lang kregen we te horen dat we iemand moeten worden, pas vervuld zijn als we dit of dat bereikt hebben. Wat als jij en ik al die tijd al compleet waren? Wat als dat wat we zoeken zo dichtbij is, de echte stilte van mijn zijn, dat we het steeds over het hoofd gezien hebben?