Het donker omarmen in jezelf: over heelheid en zelfacceptatie
In een inspirerend gesprek met Tim Douwsma spreekt Joris Vincken over het belang van het omarmen van onze donkere kanten. Vaak richten we ons op het licht, op succes, geluk en positieve groei, terwijl het donker net zo’n essentieel onderdeel is van wie we zijn. Hoe kunnen we onszelf werkelijk ontmoeten als we maar de helft van ons bestaan erkennen? Dit gesprek nodigt uit om het donker niet als iets te zien dat overwonnen of gefixt moet worden, maar als een bron van kracht en heelheid.
De illusie van licht zonder donker
Joris benadrukt dat er geen licht zonder donker is, net zoals in het yin-yang symbool. We zijn in de westerse maatschappij geconditioneerd om pijn, verdriet en onzekerheid te vermijden, omdat we geloven dat we niet sterk genoeg zijn om het te dragen. Maar juist in het durven voelen van datgene wat ongemakkelijk is, ligt een enorme kracht.
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Een treffende metafoor die hij gebruikt is die van een boom: we zien alleen de indrukwekkende stam en kruin die naar het licht groeit, maar de ware stevigheid en kracht komen uit de wortels – diep in de donkere aarde. Zonder die wortels zou de boom omwaaien. Zo is het ook met onszelf: hoe dieper we geworteld zijn in ons donker, hoe steviger we in het leven staan.
De misvatting van ‘succes’
Joris deelt hoe zijn eigen zoektocht naar succes in de muziekwereld hem uiteindelijk niet de vervulling bracht die hij zocht. Hij kwam erachter dat veel succesvolle mensen, ondanks hun status en roem, een diep gevoel van onzekerheid en leegte ervaarden. Pas toen hij de confrontatie aanging met zijn eigen leegte en stopte met streven naar externe bevestiging, begon hij echte rijkdom te ervaren: de rijkdom van het moment, van zijn eigen authenticiteit.
De valkuil van spirituele bypassing
In de zoektocht naar verlichting en zelfontwikkeling is er een neiging om moeilijke emoties te vermijden door spirituele praktijken. Meditatie, affirmaties en zelfontwikkeling kunnen dan een ontsnapping worden, een manier om niet écht te voelen. Maar ware spiritualiteit, zegt hij, is juist het durven ontmoeten van ons donker. Niet om het te transformeren naar licht, maar om het te erkennen als een waardevol deel van onszelf.
Zelfacceptatie en de kracht van kwetsbaarheid
Een van de kernvragen die Vincken stelt, is: Wat als je niets hoeft te veranderen? We leven in een wereld waarin we continu bezig zijn met verbeteren, groeien en helen. Maar wat als we al heel zijn? Wat als we onze pijn, onze onzekerheden, onze verlangens en onze twijfels niet langer als obstakels zien, maar als een integraal deel van onszelf?
Door alles in onszelf toe te laten, zelfs de delen die we als ‘ongepast’ of ‘ongewenst’ beschouwen, ontstaat er een diepe rust. Het donker hoeft niet weggewerkt te worden; het mag er simpelweg zijn. Wanneer we dat doen, komen we dichter bij onze ware essentie en kunnen we een diepere verbinding aangaan met anderen.
Een uitnodiging tot zelfontmoeting
Dit gesprek is geen pleidooi voor passiviteit of stagnatie, maar een uitnodiging om te stoppen met vechten tegen jezelf. Om de maskers af te zetten en te durven voelen. Wat als je het donker in jezelf niet langer als een last ziet, maar als een bron van wijsheid en kracht? Wat als alles wat je bent, er mag zijn?
In plaats van te streven naar een betere versie van jezelf, nodigt Joris Vincken ons uit om simpelweg te zijn. Want daarin schuilt de ware vrijheid.
