Ooit probeerde ik te mediteren,
nu zit ik alleen maar,
en luister naar de stilte die is.
Ooit probeerde ik te mediteren, hopend dat ik stil zou worden. Hoe meer ik mijn best deed, hoe groter het gevecht met gedachtes, verlangens en mijn lichaam dat protesteert.
Ik probeerde te bidden, niet om een cadeau voor mezelf te vragen, maar mijn dankbaarheid naar het totale leven uit te spreken. Welke woorden ik ook zocht, het was altijd te klein, onbeduidend, nooit oprecht genoeg.
Nieuwsgierig geworden?
Ontvang gratis een hoofdstuk uit 'Donker, de ongeziene kant van heel zijn'
Nu zit ik alleen maar en luister. Ik hoef niet stil te worden, maar luister naar de stilte die er al was voordat ik ben. Nu buig ik alleen maar. Niet om mijn dankbaarheid te laten zien, maar als antwoord op de buiging die het totale leven maakt. Elk moment koestert het ons, draagt ons in stilte, in liefde. Zelfs als ik het vergeet, zelfs als het lijkt dat ik alleen loop.
Ooit probeerde ik mijn leven waarde te geven, mezelf naar een hoger plan te tillen. Totdat ik besefte dat er geen hoger plan is dan dat wat ik altijd al was. Wat ik dacht te moeten overwinnen is juist wat me magisch maakt, wat ik dacht dat gebroken was bleek juist mijn perfectie te zijn. Dit moment is oneindig perfect, zelfs als de maandag blauw lijkt, de zon onzichtbaar door de wolken of liefde zich vermomt als een schreeuw. De vraag is of ik het durf te zien, durf te horen, de armen durf te voelen die me dragen.
Mediteren zonder te mediteren
Soms is het zo luid in ons, dat de stilte vrijwel onhoorbaar lijkt. Wil je je stilte meer ontdekken, of weten of mijn manier van werken bij je past, neem dan contact op. Het handigste is een mailtje te sturen. We kunnen altijd een bel afspraak maken, als je me graag even spreekt voordat we iets afspreken.